Το λεξικό αυτό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας παραδίδεται στην κυκλοφορία σε μια εποχή, αρχή της τρίτης χιλιετίας, κατά την οποία η Δυτική κοινωνία, οι λαοί της Δύσης και ανάμεσά τους και οι Έλληνες, διατελούν υπό την κυριαρχία ενός πνεύματος άκρατου οικονομισμού και υλοκρατούμενου ευδαιμονισμού. Η Επιστήμη και η Λογική και γενικά η Σκέψη έχουν μεταβληθεί σε χρησιμοθηρικό αποκλειστικά εργαλείο. Ο φιλοσοφικός και επιστημονικός λόγος, που στοχεύει στον εξευγενισμό και εξανθρωπισμό του ανθρώπου, στην αναζήτηση μιας αυθεντικής και πλούσιας από άποψη ψυχισμού ζωής - κύριο μέλημα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος -, έχουν παραδοθεί στην ωφελιμοθηρία. (ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)