Η κωμωδία "Ζητείται Ψεύτης" ανεβάστηκε από το θίασο Κοτοπούλη στο Θερινό θέατρο Σαμαρτζή, στις 21 Αυγούστου 1953. Μετά το τέλος της θερινής σαιζόν το κλιμάκιο κωμωδίας του θιάσου Κοτοπούλη έπαιξε το έργο στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα, κι εν συνεχεία το Νοέμβριο εξακολούθησε τις παραστάσεις του στο θέατρο Κοτοπούλη (Ρεξ), όπου και παιζόταν μέχρι τις 9 Μαρτίου 1954, ξεπερνώντας τις 200 παραστάσεις. Στην 151η παράσταση του έργου δόθηκε χαρακτήρας πανηγυρικός κι ανάμεσα σ' άλλους ομιλητές ο συγγραφέας και εισηγητής του δραματολογίου του Εθνικού Θεάτρου κ. Άγγελος Τερζάκης έκανε την παρακάτω ομιλία:
"Τα λίγα αυτά λόγια που θα πω απόψε για το Δημήτρη Ψαθά, του τα χρωστάω. Του τα χρωστάω όπως, θαρρώ, του τα χρωστάμε όλοι μας, -όσοι, τόσα χρόνια τώρα, αξιωνόμαστε, χάρη στην πένα του, να δούμε κάπου- κάπου τη ζωή κι από τη χαρούμενη πλευρά της. Το γέλιο είναι πάντοτε ευλογία Θεού. Τί, όμως, ύμνο να του πλέξει κανένας, πώς να υπογραμμίσει τη σημασία του σε καιρούς δικαιολογημένα, αναπόφευκτα σκυθρωπούς, καθώς οι δικοί μας!
Ο Ψαθάς, στο πρωτοπαρουσίασμά του, ξεπήδησε ανάμεσά μας σαν εύρωστη και δροσερή πηγή. Ένα συντριβάνι ευθυμίας που σπιθίζει, λαμποκοπάει στην αθηναϊκή λιακάδα. Ήταν αληθινό ξάφνιασμα η εμφάνιση του εκείνη στις δημοσιογραφικές στήλες. Θυμούμαι πως, αμέσως από την αρχή, το αναγνωστικό κοινό τον πρόσεξε, τον ξεχώρισε. Τα ευθυμογραφήματά του πρώτα, τα χρονογραφήματά του αργότερα, όσοι τα διάβαζαν τα συνιστούσαν και στους άλλους, τα θυμόνταν, προσπαθούσαν να τα διηγηθούν - αν γίνεται ποτέ να επαναλάβεις το ανεπανάληπτο, να μεταδώσεις μ' άλλα λόγια, μ' άλλους φραστικούς τρόπους, κάτι το τόσο ανάλαφρο, άπιαστο, φτερωτό. - "Διαβάσατε σήμερα τον Ψαθά;" - Να η φράση - έμβλημα της μεγάλης επιτυχίας. Εκείνος που γι' αυτόν λέγεται, μπορεί να είναι βέβαιος ότι δρασκέλισε οριστικά το κατώφλι της φήμης. [...] (Από την έκδοση)