«Αντί σιωπής, στα άδεια χαρτιά μου μιλάω... Αντί σιωπής τις φωτογραφίες σου βγάζω από το συρτάρι του Χρόνου. Του χρόνου που σταμάτησες εσύ, εκείνες τις φορές που ήσουν ο Γρηγόρης, ο πατέρας μου. Εκείνες τις στιγμές που φιλοσοφούσες τη Ζωή πάνω στο μαυρόασπρο αποτυπωμένο πρόσωπο του Αγώνα και της Αγωνίας σου για να γίνεις, ακόμα μία φορά, ο Φύλακας Άγγελος μιας Ζωής που περίμενε να τη σεργιανίσω σε κάμπους και γκρεμούς. (...) Πάντα στεκόμουν σ' εκείνη την πράσινη ταυτότητα, την "Εν Αθήναις, τη 29 Ιουλίου 1959" που μου ζήτησες να φυλάξω σαν τα μάτια μου για να παίρνω δύναμη, αυτή τη δύναμη που μου είχες πει να βρίσκω όταν θα κοιτάζω στα βαθιά, απελπισμένα μάτια σου, τότε που ο φωτογράφος απαθανάτισε την ημέρα που είχες πιστέψει πως δεν υπάρχει αύριο για σένα και την οικογένειά σου... Κι ήσουν μόνο 37 χρόνων!...».
(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)