Εξαιρετική, σχεδόν πάντα ευνοϊκή είναι η εικόνα που μας έχουν κληροδοτήσει οι συγγραφείς και οι κριτικοί του παρελθόντος για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Περιγράφουν έναν πολυτάλαντο, χαριτωμένο και ελκυστικό νεαρό, που όχι μόνο κατέπληξε τους συγχρόνους του ως ζωγράφος, αλλά υπήρξε εξίσου σημαντικός επιστήμονας, εφευρέτης και μουσικός. Αν και ήταν γνωστό ότι διέθετε και κάποια άλλα «χαρακτηριστικά», μια και από νεαρός ο Λεονάρντο είχε εκδηλώσει ομοφυλοφιλικές τάσεις -κάτι που για εκείνα τα χρόνια ισοδυναμούσε με έγκλημα-, τον 16ο αιώνα αυτό είχε ήδη γίνει αποδεκτό ως μέρος της καλλιτεχνικής ψυχοσύνθεσης του (Lomazzo). Ίσως, τελικά, η πιο σημαντική κατηγορία κατά του Λεο­νάρντο κατέληξε να είναι ότι είχε την τάση να μην ολοκληρώνει τα έργα του και τα κάθε είδους σχέδια του. Οι Βιογράφοι του μένουν κατάπληκτοι από το εύρος των ενδιαφερόντων του, αλλά και από τις επιπτώσεις που αυτά είχαν στην τέχνη του: «Ξόδευε το χρόνο του σε έρευνες οι οποίες παρουσιάζουν παροδικό μόνο ενδιαφέρον σε σχέση με τη ζωγραφική, με αποτέλεσμα να ολοκληρώνει πολύ λίγα από τα έργα του. Το ταλέντο του τον ωθούσε προς την τελειότητα. Ήταν τόσο απαιτητικός με τον εαυτό του, ώστε ξεκινούσε πολλά καινούργια πράγματα, τα οποία όμως αργότερα εγκατέλειπε». Αυτά έγραφε ο ουμανιστής Paolo Giovani το 1527, ενώ ο Βαζάρι έκανε παρόμοια σχόλια στο έργο του Βίοι καλλιτεχνών, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1550: «...άστατος και ασταθής, μονίμους ξεκινούσε να μάθει καινούργια πράγματα, τα οποία σχεδόν αμέσως εγκατέλειπε». Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1452 στο Βίντσι, κοντά στη Φλωρεντία. Έδειξε από μικρός δείγματα της ευφυΐας του και του καλλιτεχνικού του ταλέντου, και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που στάλθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ως μαθητευόμενος στο εργαστήρι του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο (1433-85). Οι πρώτοι Βιογράφοι του αναφέρονται συχνά στη μοναδική άνεση που είχε ο νεαρός καλλιτέχνης στο σχέδιο. ..